Uit het dagboek van Jonathan Blackwood, rechercheur bij Scotland Yard
4 augustus 1854

De noordelijke uitgang van het park bleek een teleurstelling. Het hek vertoonde geen tekenen van geforceerde toegang, en Miller's verklaring werd bevestigd door twee andere parkwachters - het hek was die avond gewoon op slot geweest. Als Whitmore het park daar heeft verlaten, moet hij over het hek zijn geklommen. Voor een man van zijn leeftijd en postuur lijkt me dat onwaarschijnlijk.

Het bezoek aan de bank was interessanter. Zijn collega's beschreven hem als een methodisch man, precies zoals zijn vrouw al zei. Maar er was één detail dat me opviel: ongeveer een week voor zijn verdwijning had Whitmore een kluis gehuurd bij de bank. Niet bij zijn eigen filiaal, maar bij een vestiging in de City. Volgens de directeur had hij daar nog nooit eerder gebruik van gemaakt.

Die vreemde man die hem volgde? Niemand op de bank heeft hem opgemerkt. Maar Sarah Jenkins, de thee-verkoopster op de hoek van Marylebone Road, vertelde me iets opmerkelijks. Ze ziet... zag... Whitmore elke ochtend als hij naar zijn werk ging. "Die man in het zwart stond er wel vaker," zei ze. "Altijd op afstand, maar altijd kijkend. Een lange man met een hoed die zijn gezicht verborg. Eerst dacht ik dat het een klant was die stond te wachten tot mijn stalletje openging, maar hij kocht nooit iets."

Het vreemde is: toen ik haar vroeg of ze die man kon beschrijven, noemde ze één detail dat me deed verstijven. "Hij had een wandelstok," zei ze, "met een zilveren knop in de vorm van een kompas."

Ik heb het stukje papier met dat vreemde symbool nog eens bekeken. Als je het op een bepaalde manier draait, zou je het inderdaad als een gestileerd kompas kunnen zien. Maar de tekens eromheen... ze doen me denken aan iets wat ik eerder heb gezien, al kan ik niet plaatsen waar.

Morgen ga ik naar die bankkluis. Als Whitmore iets verborg, vind ik het daar.

[Later die avond toegevoegd, met haastiger handschrift]

Net een bericht ontvangen. Er is nog een wandelaar vermist in Regent's Park. Een jonge vrouw dit keer. Mary Blackthorne. Ik vertrek nu meteen.